Jury 2019

Jury VI Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Giulio Perottiego

w Ueckermünde 4 - 10 października 2019

 

  1. O wynikach konkursu zadecyduje międzynarodowe jury (renomowani śpiewacy i profesorowie).
  2. Jury będzie pracować według wewnętrznie ustalonego porządku, nad którym będzie czuwać przewodniczący jury.
  3. W przypadku wysokiej liczby uczestników jury zastrzega sobie prawo do skracania programów konkursowych w poszczególnych etapach.
  4. Wyniki I i II etapu z nazwiskami uczestników dopuszczonych do kolejnego etapu będą podane w Regionalschule (Ueckerstrasse 59) po zakończeniu przesłuchań i obrad jury, jak również zamieszczone na stronie internetowej konkursu. Wyniki ostatniego etapu będą ogłoszone w ramach koncertu laureatów.
  1. Decyzje jury są ostateczne i nieodwołalne. Dochodzenie swoich racji drogą sądową jest wykluczone.
  2. W przypadku nieprzyznania niektórych nagród jury zastrzega sobie prawo do zmiany nazwy nagrody.


Skład jury

kalischewski2012

Prof. Sylwia Burnicka - Kalischewska ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. Feliksa Nowowiejskiego w Szczecinie w klasie śpiewu solowego prof. Andrzeja Kwiczały. Jest absolwentką Wydziału Rusycystyki i Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego (1996). W roku 1997 ukończyła z wynikiem celującym Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu solowego prof. Urszuli Trawińskiej-Moroz, uczennicy Ady Sari. W 2002 r. ukończyła Studia Doktoranckie na Wydziale Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego i otrzymała stopień naukowy Doktora Nauk Humanistycznych. Stopień Doktora Sztuk Muzycznych w dyscyplinie artystycznej "Wokalistyka" został jej nadany decyzją Rady Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w roku 2012. W roku 2016 uzyskała w tej samej uczelni stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie „Wokalistyka”. Artystka uczestniczyła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez prof. Ryszarda Karczykowskiego, korzystała ze wskazówek Maestry Marii Fołtyn oraz z opieki wokalnej prof. Bożeny Betley. Pierwsze doświadczenia sceniczne zdobywała podczas licznych tournée z Polskim Teatrem Muzycznym w Warszawie. Debiutowała partią Matki w operze „Jaś i Małgosia” E. Humperdincka na scenie Bremer Konzerthaus „Die Glocke” w Bremie w 1995 roku. Do najczęściej wykonywanych ról w formie scenicznej na scenie operowej i w formie koncertowej należą: I, II Dama w „Czarodziejskim flecie", Donna Elvira w operze „Don Giovanni", Hrabina Almaviva w „Weselu Figara“ W. A. Mozarta, Rosalinda w "Zemście nietoperza" J. Straussa, Gertruda w "Jasiu i Małgosi" E. Humperdincka, Leonora w „Trubadurze", Amelia w „Balu maskowym“ G. Verdiego. Artystka koncertowała z licznymi orkiestrami, m. in. z Orkiestrą Filharmonii Szczecińskiej, z Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej w Warszawie, z Orkiestrą Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie, z Orkiestrą Filharmonii w Neubrandenburgu, z Budapeszteńską Orkiestrą Filharmonii Narodowej. Śpiewała pod batutą takich dyrygentów jak: Henryk Czyż, prof. Ryszard Dudek, Andrzej Knapp, Wojciech Szaliński, Zbigniew Powolny, Bogdan Hoffmann, prof. Eugeniusz Kus, Antal Barnas, Friedmar Bellmann, Włodzimierz Porczyński, prof. Jacek Kraszewski, prof. Barbara Halec, prof. Dariusz Dyczewski i innych. Występowała jako solistka na polskich scenach: Teatru Narodowego w Warszawie, Teatru „Na Woli“ w Warszawie, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Nova w Bydgoszczy, jak również na scenach niemieckich teatrów operowych w: Bremie, Hannoverze, Hamburgu, Erlangen, Saarbrücken, Pforzheim, Wuppertal, Kilonii, Münster, Mannheim, Regensburga, Dortmundu, Hamm, Osnabrück, Schwedt, Lubeki i wielu innych miast. W latach 1997-2004 współpracowała w charakterze solistki z Teatrem Powszechnym im. Zygmunta Hübnera w Warszawie, gdzie w spektaklu muzycznym „Maria Callas. Lekcja śpiewu“ Terrence’a McNally (z Krystyną Jandą i Cezarym Żakiem) wcieliła się w postać Zofii de Palma, uczennicy Marii Callas. Wynikiem tej działalności było zagranie, na propozycję reżysera Radosława Piwowarskiego, u boku Pawła Wawrzeckiego i Ewy Ziętek w wigilijnym odcinku serialu „Złotopolscy” w 1999 roku. Jednocześnie była też solistką Filharmonii Narodowej w Warszawie, z którą koncertowała w całej Polsce. Sylwia Burnicka - Kalischewska była zapraszana do udziału w wielu uznanych festiwalach. Występowała gościnnie w ramach XXXVII Festiwalu im. Stanisława Moniuszki w Kudowie Zdroju, V Festiwalu Operowego w Bydgoszczy, II Spotkań Operowych w Grudziądzu, VII i VIII Festiwalu Pokoju w Jaworze oraz Usedomer Musikfestival. Koncertowała w Polsce, Niemczech, Danii, Szwajcarii, Włoszech, a także Francji (Katedra Notre Dame w Paryżu), Austrii (Konzerthaus w Wiedniu) i Stanach Zjednoczonych (Copernicus Center w Chicago / dla dwu i półtysięcznej widowni). Sylwia Burnicka - Kalischewska dokonała wielu nagrań dla radia i telewizji (TV Szczecin, TV Porion, Radio Deutsche Welle, TV i Radio NDR, Radio MV). Od 2002 prowadzi klasę śpiewu solowego w Szkole Muzycznej Kreismusikschule Uecker - Randow w Ueckermünde. W sezonie 2004-2005 współpracowała w charakterze pedagoga śpiewu solowego także ze szkołą muzyczną Musikschulzweckverband „Kon.centus“ w Neubrandenburgu. Jej uczniowie są laureatami ogólnoniemieckich, ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów wokalnych oraz studentami wydziałów wokalnych Akademii Muzycznych w Berlinie, Rostoku i w Londynie. W roku 2010 powołała do życia Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Giulio Perottiego w Ueckermünde, którego pozostaje dyrektorem artystycznym. Od października 2013 r. dr Sylwia Burnicka - Kalischewska prowadzi klasę śpiewu solowego w Akademii Sztuki w Szczecinie, a od września 2017 r. jest profesorem nadzwyczajnym tej uczelni. W styczniu 2014 r. za wybitne osiągnięcia artystyczne na rzecz miasta i regionu została uhonorowana najwyższym wyróżnieniem Miasta Ueckermünde - Dyplomem Honorowym i Nagrodą w Dziedzinie Kultury - statuetką "UECKERICH für den Bereich Kultur 2013", wręczoną uroczyście podczas Gali Noworocznej przez Burmistrza Kurortu Ueckermünde Gerda Walthera. W maju 2016 roku z rąk Burmistrza Kurortu Ueckermünde Gerda Walthera otrzymała nagrodę za wyróżniającą się działalność na polu kultury. Sylwia Burnicka - Kalischewska jest autorką kilku monografii i wielu artykułów naukowych z zakresu śpiewu, teorii muzyki i językoznawstwa.

 

carolyn james usa

Sopranistka prof. Carolyn Grace James urodziła się w Cedar Rapids, Iowa w USA. Po zakończeniu studiów w Arizona State University otrzymała stypendium w Juilliard School w Nowym Jorku. Kształciła się u Darleen Kliewer-Britten, Ruth Falcon, Dennis Striny i Gemma Visser. Jeszcze w czasie studiów brała udział w mistrzowskich kursach wokalnych u: Leontyne Price, Luciano Pavarottiego, Licia Albanese, Elizabeth Söderström, Maureen Forrester, Daltona Baldwina, Gerarda Souzaya, Petera Sellersa i Warrena Jonesa. Kolejno zdobywała pierwsze miejsca na konkursach: Metropolitan Opera Competition, Liederkranz Competition, Abt. Kunstlieder, New York Oratorio Competition, National Association for Teachers of Singing, Music Teachers National Association Competition, Sun Cities Symphony Butterfield Competition,  Phoenix Little Theater Competition, Mario Lanza Competition w Filadelfii, National Society of Arts and Letters, the Madame Butterfly Competition, Performer of the Year,  Arizona State University School of Music, Young Alumni of the Year award, Arizona State University. Była także finalistką Carnegie Hall American Music Competition. Prof. Carolyn Grace James rozpoczęła swoją karierę w operach i filharmoniach w USA. Następnie występowała gościnnie z następującymi dyrygentami: James Levin, Seiji Ozawa, James Colon, Antonio Pappano, Mark Minkowski, Phillip Herewege, Bruno Weil, Trevor Pinnock, Leopold Hager, Yoel Levy i wieloma innymi, w Metropolitan Opera New York, Wiener Staatsoper, Opéra Bastille w Paryżu, Theatre de la Monnaie Brüssel, Kölner Oper, Miami Grand Oper, Dresden Semperoper, Mannheim Stadt Theater,  Karsruhe Landes Theatre, Philadelphia Opera, Wienervolksoper, Koblenz Oper, Chile Theatro Communale oraz w Santa Fe Opera. Najważniejszymi jej partiami były: Aida w Montrealu, Nowym Jorku (Met), Filadelfii, Berlinie, Kolonii, Karlsruhe i w dwudziestu innych miastach Niemiec, jak również Donna Anna (Don Giovanni), Donna Elvira (Don Giovanni), La Contessa (Le Nozze di Figaro), Fiordiligi (Cosi fan tutte), Elettra (Idomeneo), Vitellia (La Clemenza di Tito), Amelia (Un ballo in maschera), Elisabetta (Don Carlos), Ellen Orford  (Peter Grimes), Alice Ford (Falstaff ), Leonore (Il Trovatore), Abigaille (Nabucco). Uczestniczyła w prapremierze Die Sündflut Wilfrieda Marii Dannera w Semperoper w Dreźnie oraz w Karlsruhe. Szczególnie warte podkreślenia są tu: światowa prapremiera Vigil of Venus George Lloyda w Royal Festival Hall w Londynie (nagranie CD firmy Decca), nagranie Eliasza Mendelssohna pod dyrekcją Antonio Pappano (CD firmy Forlaine, nagrodzone Grand Prix du Disque) oraz nagranie DVD opery Don Giovanni pod batutą Jamesa Conlona. Repertuar artystki sięga w gatunku koncertowo-oratoryjnym od Bacha do Verdiego. Prof. Carolyn Grace James występowała gościnnie w tym repertuarem w Royal Albert Hall w Londynie, Carnegie Hall w Nowym Jorku, z Atlanta Symphony Orchestra, Ottawa Symphony Orchestra, Winnepeg Symphony Orchestra, Cardiff Symphony Orchestra, Wales Symphony Orchestra. Odbywała ponadto trasy koncertowe po Azji i Ameryce Południowej. Podczas gościnnych występów oklaskiwano ją w ramach Festspiele w Edynburgu, Blossom Festival of Cinncinati, w Lyonie, Rotterdamie, La Maggica Musicale oraz w Kölner Philharmonie. Artystka z zamiłowaniem zajmuje się liryką wokalną, głównie Richarda Straussa, Roberta Schumanna, Gustava Mahlera, Francisa Poulenca. Prof. Carolyn Grace James zachwyca publiczność także jako interpretatorka dzieł amerykańskich kompozytorów XX i XXI wieku, nie zapominając o gatunku Spirituals i Gospel. W tym repertuarze prezentowała się podczas recitali oraz dzieliła swoim doświadczeniem na kursach wokalnych w Kansas State University, University of Nebraska w Omaha, w Kerny, Minneapolis, Minnesota, SMU w Dallas Texas, Milliken Uni w Illinois czy Shaker Mountain Performing Arts Festival w Nowym Jorku, w Oper Köln, Berlinie, Dreźnie oraz Seulu. Jeszcze w okresie kariery w Nowym Jorku odkryła w sobie wielką pedagogiczną pasję. W roku 2000 przyjechała do Niemiec i udzielała lekcji śpiewu w Kolonii. W 2010 roku Carolyn Grace James powołana została na stanowisko profesora śpiewu solowego Akademii Muzyczno-Teatralnej w Hamburgu.

f. meinel 1Friederike Meinel studiowała najpierw w Berlinie w Akademii Sztuki u i kolejno u Ingrid Figur i u Rudolfa Piernay’a w Mannheim. W 2002 roku złożyła swój egzamin koncertowy. Wiele lat była słuchaczką kursów mistrzowskich z Dietrichem Fischerem-Dieskauem i Aribertem Reimannem. Poza tym ważnymi pedagogami byli dla niej Ingrid Bjoner i Helmut Kretschmar. Duży wpływ na rozwój śpiewaczki miały kursy mistrzowskie prowadzone przez Elisabeth Schwarzkopf i Ingrid Bjoner. Mezzosopranistka zwyciężała na międzynarodowych konkursach, jak np. na Konkursie Wokalnym im. Pauli Lindberg – Salomon, czy na Konkursie Wokalnym Yamaha i stała m. in. na scenie Bawarskiego Teatru Narodowego w Monachium, Semperoper w Dreźnie, Teatru Operowego w Kolonii i w ramach Festiwalu Ravinia w Chicago. Debiut wiedeński artystki w tytułowej roli opery "Penthesilea – Sen” pod batutą Ulfa Schirmera odbył się w ramach Wiener Festwochen. Friederike Meinel współpracowała na polu operowym z takimi dyrygentami jak: Jun Märkl, Marc Albrecht, Peter Schneider i Jeffrey Tate. Koncertowała z następującymi orkiestrami: Czeską Orkiestrą Filharmonii, Berlińską Orkiestrą Symfoniczną, Bawarską Orkiestrą Narodową, Orkiestrą Gürzenich w Kolonii, Orkiestrą Filharmonii Baden Baden. Występowała w Berlińskiej Filharmonii, Rudolfinum w Pradze, w Teatrze Cuvillies w Monachium, w Teatrze Prinzregententheater w Monachium, w Konzerthaus w Berlinie, w Dużej Sali Zachodnioniemieckiego Radia w Kolonii, w Operze Kameralnej Zamek Rheinsberg oraz w ramach Wiosny w Heidelbergu. Uczestniczyła wielokrotnie w nagraniach płyt CD. Jednym z recitali, które odbyła z Filharmonią w Kolonii oraz Zachodnioniemieckim Radiem w Kolonii był koncert pieśni Franza Schuberta pod dyrekcją Dietricha Fischer-Dieskaua, a także występ na Festiwalu Ravinia w Chicago. Od roku 2008 patronuje ogólnoniemieckiemu projektowi „Dzieci pomagają dzieciom – muzyka tworzy przyszłość” na rzecz publicznego Towarzystwa Pomocy Dzieciom „Catania” (pomoc ofiarom traumatycznym).

Marilyn ReesProf. Marilyn Rees ukończyła z wyróżnieniem Studium Bachelor of Music (Hons) na University College Cardiff, po czym kontynuowała swoje kształcenie w Royal College of Music (London), gdzie dodatkowo studiowała na kierunku operowym. Jeszcze jako studentka  Royal College of Music świętowała swój debiut w Kent Opera w ramach Festiwalu Aldeburgh. W rejestrze wykonywanych przez nią ról znajdują się m.in. Zuzanna („Wesele Figara” W. A. Mozarta), Królowa Nocy („Czarodziejski flet“ W. A. Mozarta), Zerbinetta („Adriana na Naxos“ R. Straussa) oraz partie z repertuaru bel canto. Prof. Marilyn Rees jest interpretatorką niezliczonych dzieł koncertowych i oratoryjnych. Występowała w Japonii, USA, Niemczech i we Włoszech. Artystka dowodziła ponadto swoich umiejętności podczas wielokrotnych nagrań dla radia i telewizji, a usłyszeć ją można było na znaczących scenach, jak np. Royal Opera House Covent Garden, czy przez 10 lat na Festiwalu Bayreuther Festspiele. Szczególne zainteresowanie pedagogiką śpiewu solowego skłoniło prof. Marilyn Rees do nawiązania współpracy w 1996 roku z Wydziałem Wokalnym Royal Welsh College of Music & Drama w Cardiff. Obecnie prof. Marilyn Rees jest zananym i cenionym pedagogiem śpiewu. Jako profesor śpiewu solowego prowadzi zajęcia w Guildhall School of Music & Drama, Cardiff University. Jest dyrektorem Wydziału Wokalnego „Junior Guildhall“ i jednocześnie znakomicie prosperującego prywatnego Studia w Londynie, w którym wiele uwagi poświęca początkującym i zaawansowanym wokalistom. Wielu spośród uczniów i absolwentów prof. Marilyn Rees zalicza się do laureatów ogólnoangielskich i międzynarodowych konkursów wokalnych oraz zalicza się do zespołu solistów najbardziej uznanych oper. Jako lubiana pedagog śpiewu często bierze udział w charakterze jurora, egzaminatora i konsultanta wokalnego oraz regularnie organizuje kursy wokalne w Londynie.

 

Janet Williams Color PortraitJanet Williams - sopran jest urodzoną Amerykanką i mieszka od 1992 r. w Berlinie. Uzyskała licencjaty w zakresie śpiewu i wychowania muzycznego na Michigan State University w East Lansing. Następnie studiowała śpiew u profesor Camilli Williams zdobywając stopień magistra Master of Music Degree na Indiana University w Bloomington. Jej kariera śpiewaczki rozpoczęła się w San Francisco Opera, w której w latach 1987-1991 uczestniczyła w programach Merola Opera oraz Adler Fellowship Programm. Otrzymała nagrodę i stypendium na lekcje śpiewu u Regine Crespin w Paryżu, we Francji. Od ponad 20 lat Janet Williams współpracuje z międzynarodowymi scenami operowymi i koncertowymi z takimi dyrygentami jak m. in. Daniel Barenboim, Sir Peter Davis, Peter Eotvös, Philippe Herreweghe, René Jacobs, Marek Janowski, Neeme Järvi, Fabio Luisi, Sir Neville Marriner, Nicolas McGegan, Zubin Mehta, Kent Nagano, Donald Runnicles, Michael Tilson Thomas, Sebastian Weigle, Simone Young, czy Lothar Zagrossek. Od 1992 r. do 1997 r. była członkiem zespołu solistów niemieckiej Staatsoper Berlin. Poza tym występowała gościnnie m. in. w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, w San Francisco Opera, Washington Opera, w Paryżu w Opéra Bastille, Opéra Garnier i w Théatre de Champs-Elysées, w Opéra de Lyon, Opéra de Nice, Grand Théatre de Genève, kolejno we Frankfurcie, Kolonii, Lipsku, Mannheim, Amsterdamie, Antwerpii i Brukseli w głównych rolach dla sopranu lirycznego kompozytorów od baroku do współczesności. Jako śpiewaczka koncertowa i odtwórczyni oratoriów występowała z orkiestrami z Berlina, Frankfurtu, Kolonii, Lipska, Drezna, Monachium, Chicago, Nowego Yorku, Los Angeles, San Francisco, Tokio, Tel-Avivu, Rzymu, Palermo, Monte Carlo, Liverpoolu oraz Santiago de Compostello. Brała udział w różnych festiwalach, np.: Mostly Mozart Festival New York, Berliner Festtagen, Händel Festspielen Halle, Festiwal Spoleto  we Włoszech, Tydzień Muzyki Dawnej w Innsbruku i Montreux; Schwetzingen; Avignonie; Wexford na Irlandii i w Santa Fe, w Nowym Meksyku. Artystka śpiewała recitale w Berlinie, Paryżu, Tokio, Isafjordur, na Islandii; w Nowym Jorku, San Francisco, Detroit, w Waszyngtonie D.C. i Carmel w Californii. Płyta CD wydana przez Harmonia Mundi France z operą Cleopatra e Cesare Grauna, w której Janet Williams zaśpiewała rolę tytułową otrzymała Grand Prix de Disc. Kolejne jej nagrania CD to:  Mesjasz Händla (Harmonia Mundi) z Nicholasem McGeganem i Philharmonia Baroque Orchestra, Ein deutsches Requiem Brahmsa (Erato) z Danielem Barenboimem i Chicago Symphony Orchestra, a także Il matrimonio segreto Cimarosy (Arts) z Gabrielle Bellini. Dokonała wielu nagrań telewizyjnych, m. in.: The Kennedy Center Honors dla CBS, San Francisco Opera Gala dla PBS Great Performances Series, w którym w uhonorowanym "Oscarem" filmie dokumentalnym "In the Shadow of the Stars" wystąpiła jako Musetta w La Bohème oraz w filmie dokumentalnym L'opera seria dla Arte. Spiewaczka dokonywała również nagrań dla stacji radiowych w Berlinie, Frankfurcie, Kolonii, Lipsku i Monachium. W październiku 2011 Janet Williams objęła gościnnie etat profesora Akademii Muzycznej im. Hannsa Eislera w Berlinie. Od 2009 r. udziela lekcji śpiewu w Akademii Muzyczno-Teatralnej w Rostoku i jest docentem  Letniej Akademii Lotte Lehmann w Perlenberg. Jednocześnie prowadzi kursy mistrzowskie na różnych uniwersytetach i w szkołach muzycznych, jak również uczetniczy w Programie dla Młodych Artystów np. w Londynie, Paryżu, na Islandii i w USA. W 2006 r. wydała książkę  Nail Your Next Audition, the Ultimate 30-Day Countdown for Singers. Książka ta ukazała się w 2007 r. pod niemieckim tytułem Erfolgreich Vorsingen! Der 30-Tage Countdown zum Abheben.

DiegoCrovettiMaestroDiego Crovetti jest pianistą i dyrygentem urodzonym w Mediolanie we Włoszech. Po studiach w klasie fortepianu w München (Niemcy), kontynuowanych w Konserwatorium Verdiego w Mediolanie oraz studiach w kierunku muzykologii i literatury na Uniwersytecie Mediolańskim, ukończył studia w zakresie opery i dyrygowania operowego. Jako pianista brał udział w wielu koncertach wokalnych i innych występach w całych Włoszech oraz w Europie (Niemcy, Austria, Francja, Szwajcaria, Hiszpania) oraz Azji (Chiny, Korea, Japonia), akompaniując takim śpiewakom, jak: Barbara Frittoli, Katia Ricciarelli, Jose' Cura, Giuseppe Giacomini, Giacomo Aragall, Salvatore Licitra, i innym. W latach 1997-2001 był zatrudniony jako korepetytor operowy  w Graz Opera House (Austria), będąc jednocześnie asystentem takich dyrygentów jak: Ulf Schirmer, Günter Neuhold, Anton Guadagno, a także Maestro Riccardo Chailly przy Milano Verdi Symphony Orchestra. Diego Crovetti był zatrudniany przez teatr Tokyo National Theatre, Teatro alla Scala ("West Side Story") i Teatro Sociale di Como. Prowadzi zajęcia interpretacji operowej dla śpiewaków oraz dyrygentury orkiestrowej i chóralnej w Akademii Donizettiego w Masate (Mediolan) oraz kursy mistrzowskie we Włoszech, Austrii, Japonii, Chinach i Korei. Jako juror i pianista lub dyrygent jest zapraszany do udziału w wielu ważnych konkursach wokalnych, jak: "Aslico" w Como, "Tagliaviniego" w Deutschlandsbergu (Austria), "Viottiego" w Vercelli, "Zandonai" (2010 specjalna edycja na Expo w Szanghaju), "Belliniego" w Caltanissetta. W roli dyrygenta debiutował z Philarmonia Mediterranea Orchestra podczas I Festivalu Operowego Calabria  w Cosenzy (Włochy). Lata 2002-2006 obfitowały dyrygowaniem podczas licznych tournèe z koncertami wokalnymi po Szwajcarii, Niemczech, Austrii i występami w prestiżowych salach koncertowych we Frankfurcie (Alte Oper), Monachium (Herkulessaal), Zurychu (Tonhalle). W roku 2002 debiutował z operą Verdiego "Aida" w Heidelberg Arena (Niemcy). Kolejno następowały liczne produkcje operowe we Włoszech, Niemczech, Austrii, Belgii, m. in. z "Aidą", "Nabucco", "Traviatą", "Czarodziejskim fletem", "Książniczką Czardasza". W 2004 r. zadyrygował "Toscą" w Busan Opera House (Korea) z Orkiestrą Filharmonii w Seulu, a w 2006 debiutował operą "Pajace" i "Łucją z Lammermoor" w Grand Opera Theatre w Wichita, Kansas, w USA. W tym samym roku poprowadził "Toscę" w Como oraz "Carmen" w Mediolanie. W roku 2007 dyrygował Verdiowskim "Makbetem" w Hiszpanii (Madryt, Saragossa, Toledo) oraz "Cyrulikiem Sewilskim" w Latina, a także "Aidą" na znaczącym Avenches Arena Opera Festival. Lata 2008-2011 zaowocowały produkcjami takimi jak "Tosca" i "Aida" na Czeliabinsk Opera Festival (Rosja), "Carmen" i "Traviata" w Busan Opera House, "Cavalleria Rusticana", "Cyrulik Sewilski", "Napój miłosny", "Rigoletto" w Mediolanie i na Sycylii, ponownie wystawieniem "Traviaty" w Daegu Opera House (tansmitowanym na żywo przez MBC TV) oraz w Seoul Arts Center (Korea), do którego maestro powrócił w następnym roku. Kolejne wydarzenie operowe z jego udziałem to "Trubadur" w Rho Auditorium w Mediolanie oraz w grudniu 2011 debiut z Orchestra Sinfonica Siciliana w Teatro Politeama w Palermo. W 2009 roku nagrał płytę CD z "Cavallerią Rusticaną" Mascagniego dyrygując Włoską Orkiestrą Filharmonii.

 

Ulrich MessthalerUlrich Messthaler studiował najpierw fortepian i filozofię w Monachium, później śpiew solowy w Augsburgu, Nowym Jorku i Bazylei. Do jego pedagogów zaliczają się Emmy Lisken, Kurt Widmer, Denis Hall, Thomas LoMonaco i Gérard Souzay. Ulrich Messthaler debiutował w Bazylei wraz z Ann-Sophie von Otter i Paulem Frey'em w „Ariadne na Naxos“, po czym występował w produkcjach jak „Idomeneo“ pod dyrekcją Armina Jordana, „Wesołe kumoszki z Windsoru“, czy „Orontea“ Cesti'ego pod batutą René Jacobsa i „Orfeusz“ z Joshua Rifkinem. Brał także udział w produkcjach operowych w Bazylei, Monte Carlo, Hamburgu i Stuttgarcie, ucieleśniając takie role, jak Caronte w „Orfeuszu“ i Escamillo w „Carmen“ Bizeta. Działalność koncertowa Ulricha Messthalera zawiodła go do takich ważnych centrów muzycznych, jak: Tonhalle Zürich, Musikverein Wien, Filharmonia Berlińska, Filharmonia w Kolonii, Palais Garnier Paris, czy Suntory Hall w Tokio. Artysta jest także częstym gościem festiwali w Rastatt, Urach, Ambronay, Piccardie, Lyonie, Paryżu, Beaune, Arles, Fribourg, Innsbrucku, znanego cyklu koncertów " St. Maurizio" w Mediolanie i „Printemps des Arts“ w Monte-Carlo, podczas których współpracował z takimi muzykami jak: Anthony Rooley, Louis Devos, Jordi Savall, Michael Radulescu i Martin Gester. W Théatre Champs-Elysées w Paryżu śpiewał pod dyrekcją René Jacobsa Słowa Chrystusa z Pasji św. Jana Bacha w koncercie transmitowanym na całą Europę przez Radio France bezpośrednio w Wielki Piątek. Ulrich Messthaler zdobył popularność dzięki recitalom ożywiającym starą tradycję akompaniowania sobie samemu podczas śpiewu na instrumencie Hammerflügel. Warto tu wymienić sukcesy podczas „Schubertiady w Limoges“ z Christophem Coinem i Quattuor Mosaique, w Paryżu na Festiwalu de Royaumont i innych festiwalach w Niemczech, Szwajcarii, Francji, Polsce i Słowenii. Fonografia Ulricha Messthalera obejmuje nagrania CD i DVD z 30 tytułami, od oper Monteverdiego i Händla, przez oratoria Buxtehudego i Bacha, pieśni Schuberta, po dzieła Ravela, które niejednokrotnie były wyróżniane nagrodami Diapason d`Or, Deutscher Schallplattenpreis, Grammophon Award i "Best record of the year" gazety New York Times. Od ponad 30 lat Ulrich Messthaler jest nie tylko śpiewakiem, ale również cenionym konsultantem wokalnym i pedagogiem śpiewu. Od 1990 roku prowadzi w ramach profesury w Schola Cantorum Basiliensis w Bazylei klasę śpiewu i klasę interpretacji pieśni. Jego celem jest otwarcie międzynarodowemu gronu studentów nowych perspektyw, w oparciu o historycznie ugruntowane metody interpretacyjne. Jego kursy mistrzowskie we Francji, w Niemczech, Anglii, Słowenii, Polsce i Brazylii bazujące na kompetencji, wiedzy historycznej i połączone z wokalną pracą całego ciała wzbudzają zawsze duże zainteresowanie. Ulrich Messthaler bierze udział regularnie w seminariach i kursach w Fondation Royaumont pod Paryżem i jednocześnie uczestniczy  w projektach badawczych we współpracy z Uniwersytetem w Sorbonie. Ulrich Messthaler uczy w Londynie śpiewaków i grupy, jak Voces8. W seminariach, publikacjach, międzynarodowych kongresach z zaangażowaniem udziela się w temacie, który wpływa na śpiewanie: badanie zapomnianych aspektów estetyki śpiewu i jej artystycznej realizacji w obecnych czasach. Od roku 2006 Ulrich Messthaler jest dyrektorem artystycznym "Festival des Cordes Sensibles" w południowej Francji.

 

zalewski wlodzimierzProf. Włodzimierz Zalewski - śpiewak związany z Teatrem Wielkim - Operą Narodową w Warszawie i Teatrem Wielkim w Łodzi. W 1976 roku ukończył Wydział Wokalno-Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi w klasie prof. Zdzisława Krzywickiego. Jest laureatem wielu konkursów wokalnych, nagród i wyróżnień. Ma w repertuarze ponad 50 pierwszoplanowych partii operowych, które prezentował na scenach polskich i zagranicznych, między innymi w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Francji, Grecji czy Holandii. Za najważniejsze role uznaje: Gurnemanza w Parsifalu, tytułową w Holendrze tułaczu Richarda Wagnera, Zachariasza w Nabuccu, tytułową w Attyli, Filipa II i Wielkiego Inkwizytora w Don Carlosie, Waltera w Luizie Miller, Fiesca w Simonie Boccanegra Giuseppe Verdiego, Scarpia w Tosce Giacomo Puciniego, barona Ochsa auf Lerchenau w Kawalerze srebrnej róży Richarda Straussa, Don Pizarra w Fideliu Ludwiga van Beethovena, tytułową w Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego, księcia Griemina w Eugeniuszu Onieginie, Koczubeja w Mazepie Piotra lljicza Czajkowskiego, Mendozę w Zaręczynach w klasztorze Siergieja Prokofiewa, Kreona i Posłańca w Królu Edypie Igora Strawińskiego, Sinobrodego w Zamku księcia Sinobrodego Béli Bartóka, tytułową w Don Giovannim i Sarastra w Czarodziejskim flecie Wolfganga Amadeusa Mozarta, Van Betta w Carze i cieśli Alberta Lortzinga, Zbigniewa i Skołuby w Strasznym dworze oraz Stolnika w Halce Stanisława Moniuszki. Uczestniczył w światowych i polskich prapremierach następujących dzieł: Draußen von der Tür Sandora Balassy'ego, Kohlhaas Karla Koglera (nagranie płytowe i filmowe), Maria Stuart i Lord Jim Romualda Twardowskiego, Ubu Rex Krzysztofa Pendereckiego, Wyrywacz serc Elżbiety Sikory. Dokonał wielu nagrań płytowych, telewizyjnych i radiowych. Artysta wykonuje także bogaty repertuar oratoryjny, który obejmuje utwory: Georga Friedricha Händla (Mesjasz), Johanna Sebastiana Bacha (Pasja wg św. Jana, Pasja wg św. Mateusza, Msza h-moll, Oratorium na Boże Narodzenie, Oratorium Wielkanocne), Wolfganga Amadeusa Mozarta (Requiem), Gioachina Rossiniego (Stabat Mater, Mała msza uroczysta), Giuseppe Verdiego (Messa da requiem), Antonína Dvořáka (Requiem, Stabat Mater), Ludwiga van Beethovena (Missa solemnis, IX Symfonia). Ma w repertuarze także cykle pieśni: Schwanengesang Franza Schuberta, Dichterliebe Roberta Schumanna, Vier ernste Gesänge Johannesa Brahmsa, Pieśni i tańce śmierci Modesta Musorgskiego, Pieśni do sonetów Michała Anioła Hugona Wolfa, oraz liczne pieśni kompozytorów polskich i obcych. Współpracował z wybitnymi dyrygentami, w tym z: Zygmuntem Latoszewskim, Jerzym Katlewiczem, Jerzym Semkowem, Henrykiem Czyżem, Antonim Wicherkiem, Bogusławem Madeyem, Semionem Byczkowem, Manfredem Mayrhoferem, Antonim Witem. Występował w przedstawieniach takich reżyserów, jak: Andrzej Żuławski, Marek Weiss-Grzesiński, Fritz Flieder, Pier Luigi Pizzi, Pier Luigi Pier'Alli, Gilbert Deflo, Christof Loy. Od 1980 roku zajmuje się pedagogiką. Posiada tytuł profesora. Jego absolwenci zdobyli wiele nagród w konkursach polskich i międzynarodowych; śpiewają na najlepszych scenach operowych świata. Do jego najwybitniejszych uczniów należą: Mariusz Kwiecień, Daniel Borowski i Piotr Miciński. Artysta jest autorem wykładów poświeconych zagadnieniom nauczania śpiewu i jurorem konkursów wokalnych oraz twórcą kursów mistrzowskich w Rheinsbergu (Musikakademie). Nie tylko prowadzi kursy mistrzowskie dla młodych śpiewaków (w roku 2003 - w Royal College of Music w Sztokholmie), ale  jest także promotorem i recenzentem licznych doktoratów, habilitacji i profesur, m.in. promotorem doktoratów honoris causa wybitnych śpiewaczek: Teresy Kubiak i Christy Ludwig. W latach 2002-2005 był kierownikiem Katedry Wokalistyki Akademii Muzycznej w Warszawie, zaś w latach 2002-2008 Dziekanem Wydziału Wokalno - Aktorskiego Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi.